سلام به همه دوستان گلم که محبت دارن و به وبلاگ خودشون سر می زنن. (ممنونم ).

از بعد از اذون تا حالا هر چی دارم فکر می کنم که چیچی باعث می شه که انسان جلو نفسش وایسه سه چیز

بیشتر به ذهنم نرسید. یعنی تا اونجایی که عقلم قد می داد هر راهی رو بهش فکر می کردم خارج از این سه

چیز نبود. نمی دونم شاید هم چیزای دیگه ای هم باشه . نمی دونم.

نمی خوای بپرسی اون سه چیز چی بود؟  البته از نظر من حقیر این راها اصلی ترین ها هستن.

شناختن خدا. که منظور از شناخت ، سناخت به معنای واقعی کلمه است. دومی هم، شناخت معاد است.

همینکه ما به این عقیده رسیده باشیم که بابا یه دنیای دیگه هم هستاااا، حواستو خوب جمع کن. شاید چند

ثانیه دیگه تو این دنیا نباشیااااااااا. قربونت برم ، حواستو جمع کن.

آخری هم، توسل به پیامبر و اهل بیتش. که اگه باهاشون رفیق بشی دیگه تمومه. آخه بدون اونا کارمون

درست نمیشه. آخه حیف نیست که تو زمانی زندگی کنیم که متعلق به صاحب الزمان(عج) هست و ازشون

کمک نگیریم یا درست نشناسیمش.

یعنی می شه ما هم یکی مثل سید کریم پینه دوز بشیم که آقا هفته به هفته بیان واسه دیدنمون.

از اینجا به بعد رو که میخونی زبون دل: آقا ما خیلی دوست داریماااااا. حالا یه موقع خطایی ازمون سر میزنه

شما بذار به حساب بچه گیمون.آقا به خدا ما هم هممون تشنه دیدار شماییم. آقا بعضی هامون هم نمکتو می خوریم و نمکدون میشکونیم . شرمنده ایم آقا

آقا برا فرجت دعا می کنم که خدا فرجتو برسونه. به قول آقای بهجت اگه رسوند که رسوند، اگر هم نرسوند

ازت جدا نمی شم.آخه شما منو میبینی و از اعمالم باخبری.               

                                                                                                                     التماس دعا

                                                                                                                        یا هو